En total, hai 88 agrupaciones de estrelas que aparecen na esfera celeste e que toman o seu nome de figuras relixiosas ou mitológicas, animais ou obxectos. Este término tamén se refire a áreas delimitadas da esfera celeste que comprenden os grupos de estrelas con nome.
Constelacións.
Os debuxos de constelaciones máis antigos que se coñecen sinalan que as constelaciones xa foran establecidas o 4000 a.C. Os sumerios déronlle o nome á constelación Acuario, en honor ao seu deus An, que derrama a auga da inmortalidad sobre a Terra. Os babilonios xa dividiran o zodíaco en 12 signos iguais cara ao 450 a.C.
As actuais constelaciones do hemisferio norte diferéncianse pouco das que coñecían os caldeos e os antigos egipcios. Homero e Hesíodo mencionaron as constelaciones e o poeta grego Arato de Soli, deu unha descrición en verso de 44 constelaciones no seu Phaenomena. Tolomeo, astrónomo e matemático grego, no Almagesto, describiu 48 constelaciones, das cales, 47 séguense coñecendo polo mesmo nome.
Moitos outras culturas agruparon as estrelas en constelaciones, aínda que non siempres correspóndense coas de Occidente. Con todo, algunhas constelaciones chinesas parécense ás occidentais, o que induce a pensar na posibilidade dunha orixe común.
Constelaciones
A finais do século XVI, os primeiros exploradores europeos dos mares do Sur trazaron mapas do hemisferio austral. O navegante holandés Pieter Dirckz Keyser, que participou na exploración das Indias orientais en 1595 engadiu novas constelaciones. Máis tarde foron engadidas outras constelaciones do hemisferio sur polo astrónomo alemán Johann Bayer,que publicou o primeiro atlas celeste extenso.
Moitos outros propuxeron novas constelaciones, pero os astrónomos acordaron finalmente unha lista de 88. No entanto, os límites das constelaciones seguiron sendo tema de discusión ata 1930, cando a Unión Astronómica Internacional fixou devanditos límites.
Para designar as aproximadamente 1.300 estrelas brillantes, utilízase o genitivo do nome das constelaciones, precedido por unha letra grega; este sistema foi introducido por Johann Bayer. Por exemplo, á famosa estrela Algol, na constelación Perseo, chámaselle Beta Persei.
Entre as constelaciones máis coñecidas áchanse as que se atopan no plano da órbita da Terra sobre o fondo das estrelas fixas. Son as constelaciones do Zodíaco. Ademas destas, algunhas moi coñecidas son Cruz do Sur, visible desde o hemisferiosur, e Osa Maior, visible desde o hemisferio Norte. Estas e outras constelaciones permiten situar a posición de importantes puntos de referencia como, por exemplo, os polos celestes.
A maior constelación da esfera celeste é a de Hydra, que contén 68 estrelas visibles a primeira ollada. A Cruz do Sur, pola súa banda, é a constelación máis pequena.
Ningún comentario:
Publicar un comentario