En América, durante a época precolombina, desenvolveuse un estudo astronómico bastante extenso. Algunhas observacións mayas son ben coñecidas, como o eclipse lunar do 15 de Febreiro do 3379 a.C.
Os Mayas tiñan o seu propio calendario solar e coñecían a periodicidad dos eclipses. Inscribiron en monumentos de pedra fórmulas para predecir eclipses solares e a saída heliaca de Venus.
A civilización maya desenvolveuse na rexión coñecida como Mesoamérica, desde os actuais territorios do sur de México ata O Salvador. Si os distintos pobos do México antigo chegaron ata a fase jeroglífica, os mayas lograron a fase silábico-alfabética na súa escritura. A numeración iniciada polos olmecas con base vigesimal, perfecciónana os mayas, nos séculos III e IV a. C.
Os mayas coñeceron desde o terceiro milenio a. C. como mínimo un desenvolvemento astronómico moi polifacético. Moitas das súas observacións chegaron ata os nosos días. Coñecían con gran exactitude as revolucións sinódicas dos planetas Mercurio, Venus, Marte Júpiter e Saturno. Calcularon os períodos da Lúa, do Sol e de estrelas como as Pléyades, que sinalaban os inicios dalgunhas festividades relixiosas.
A súa Cosmoloxía baseábase na Vía Láctea, á que chamaban Wakah Chan e relacionaban con Xibalbá, o camiño ao inframundo. Tiñan un Zodiaco, baseado na Eclíptica. Só os sacerdotes tiñan acceso ao coñecemento astronómico, pero a xente respectábaos e organizaba a súa vida de acordo ás súas predicciones.
Documentos da cultura maya
Os estudos sobre os astros que realizaron os mayas seguen sorprendendo aos científicos. A súa obsesión polo movemento dos corpos celestes baseábase na concepción cíclica da historia, e a astronomía foi a ferramenta que utilizaron para coñecer a influencia dos astros sobre o mundo.
O calendario comeza nunha data cero que posiblemente sexa o 8 de xuño de 8498 a. C. no noso cómputo do tempo, aínda que non é do todo seguro. Os mayas tiñan ademais un ano de 365 días (con 18 meses de 20 días e un mes intercalado de 5 días). O Tzol'kin de 260 días é un dos calendarios máis enigmáticos en canto a súa orixe, algúns postulan que se basea nunha aproximación á gestación humana.
O calendario solar maya era tan preciso como o que hoxe utilizamos. Ademais, todas as cidades do periodo clásico están orientadas respecto ao movemento da bóveda celeste.
Moitos edificios foron construídos co propósito de escenificar fenómenos celestes na Terra, como o Castelo de Chichén Itzá, onde se observa o descenso de Kukulkán, serpe formada polas sombras que se crean nos vértices do edificio durante os solsticios.
Chichén Itzá
As catro escaleiras do edificio suman 365 peldaños, os días do ano. No Códice Dresde e en numerosos ronseis atópanse os cálculos dos ciclos lunar, solar, venusiano e as táboas de periodicidad dos eclipses.
Unha boa parte do coñecemento que tiñan os mayas perduró ata logo da conquista. Ao principio practicábase de forma clandestina; despois mesturouse cos costumes da vida diaria, moitas das cales aínda seguen vigentes na actualidade.
Os Mayas tiñan o seu propio calendario solar e coñecían a periodicidad dos eclipses. Inscribiron en monumentos de pedra fórmulas para predecir eclipses solares e a saída heliaca de Venus.
Pintura Maia.
A civilización maya desenvolveuse na rexión coñecida como Mesoamérica, desde os actuais territorios do sur de México ata O Salvador. Si os distintos pobos do México antigo chegaron ata a fase jeroglífica, os mayas lograron a fase silábico-alfabética na súa escritura. A numeración iniciada polos olmecas con base vigesimal, perfecciónana os mayas, nos séculos III e IV a. C.
Os mayas coñeceron desde o terceiro milenio a. C. como mínimo un desenvolvemento astronómico moi polifacético. Moitas das súas observacións chegaron ata os nosos días. Coñecían con gran exactitude as revolucións sinódicas dos planetas Mercurio, Venus, Marte Júpiter e Saturno. Calcularon os períodos da Lúa, do Sol e de estrelas como as Pléyades, que sinalaban os inicios dalgunhas festividades relixiosas.
A súa Cosmoloxía baseábase na Vía Láctea, á que chamaban Wakah Chan e relacionaban con Xibalbá, o camiño ao inframundo. Tiñan un Zodiaco, baseado na Eclíptica. Só os sacerdotes tiñan acceso ao coñecemento astronómico, pero a xente respectábaos e organizaba a súa vida de acordo ás súas predicciones.
Os estudos sobre os astros que realizaron os mayas seguen sorprendendo aos científicos. A súa obsesión polo movemento dos corpos celestes baseábase na concepción cíclica da historia, e a astronomía foi a ferramenta que utilizaron para coñecer a influencia dos astros sobre o mundo.
O calendario comeza nunha data cero que posiblemente sexa o 8 de xuño de 8498 a. C. no noso cómputo do tempo, aínda que non é do todo seguro. Os mayas tiñan ademais un ano de 365 días (con 18 meses de 20 días e un mes intercalado de 5 días). O Tzol'kin de 260 días é un dos calendarios máis enigmáticos en canto a súa orixe, algúns postulan que se basea nunha aproximación á gestación humana.
O calendario solar maya era tan preciso como o que hoxe utilizamos. Ademais, todas as cidades do periodo clásico están orientadas respecto ao movemento da bóveda celeste.
Moitos edificios foron construídos co propósito de escenificar fenómenos celestes na Terra, como o Castelo de Chichén Itzá, onde se observa o descenso de Kukulkán, serpe formada polas sombras que se crean nos vértices do edificio durante os solsticios.
As catro escaleiras do edificio suman 365 peldaños, os días do ano. No Códice Dresde e en numerosos ronseis atópanse os cálculos dos ciclos lunar, solar, venusiano e as táboas de periodicidad dos eclipses.
Unha boa parte do coñecemento que tiñan os mayas perduró ata logo da conquista. Ao principio practicábase de forma clandestina; despois mesturouse cos costumes da vida diaria, moitas das cales aínda seguen vigentes na actualidade.
Ningún comentario:
Publicar un comentario