Denomínanse Plutinos aos obxectos do Sistema Solar que, virando ao redor do Sol, atópanse en resonancia orbital 3:2 con Neptuno, é dicir, que completan dúas órbitas ao redor do Sol no tempo en que Neptuno realiza exactamente tres. Aplícase este nome polo planeta enano Pluton que tamén se atopa en resonancia orbital 3:2 con Neptuno. O término "transneptunianos", máis xeral, aplícase a todos os corpos que se atopan máis aló de Neptuno.
Do mesmo xeito que Pluton, estes obxectos adoitan ter órbitas bastante elípticas, como Eris, que a miúdo cruzan o camiño de Neptuno, aínda que nunca se atopan o suficientemente preto do planeta para que poida chegar a existir un perigo de colisión. A razón radica en que, debido á resonancia orbital, as posicións entre ambos corpos repítense cíclicamente.
Os plutinos son asteroides compostos principalmente por xeo e un núcleo de materiais rocosos. Calcúlase que aproximadamente o 40% dos obxectos que se atopan máis aló de Neptuno son Plutinos, entre eles o propio planeta Pluton. Baseándose en extrapolaciones sobre a superficie explorada, estímase que existen máis de 10.000 plutinos con diámetro superior aos 100 km.
Desde Plutón ata a heliopausa hai moitísima distancia, ocupada por corpos de distintos tamaños, moi difíciles de detectar. Con todo, os intrumentos cada vez máis precisos permiten o avance das investigacións.
Quaoar
En 2002 identificouse, dentro do cinto de Kuiper, un corpo celeste (bautizado provisionalmente como Quaoar) duns 1.300 km de diámetro, o máis grande achado orbitando o Sol desde que se descubriu Plutón en 1930.
Quaoar está orbitando a unha distancia apenas un pouco maior que a do planeta máis distante do Sistema Solar. O gran asteroide móvese en relación ás estrelas do fondo nas imaxes do descubrimento, tomadas polo Telescopio Oschin en Palomar, California.
Quaoar, o nome suxerido polos descubridores da roca cósmica, é un de varios asteroides grandes que recientemente descubríronse vagando no distante Cinto de Kuiper. O tamaño de Quaoar foi resolto a partir de imaxes do Telescopio Espacial Hubble. Quaoar é probablemente un mundo frío cuberto de xeo, desde o cal o Sol parece unha estrela particularmente brillante, nada máis.
Sedna, O décimo planeta do Sistema Solar?
Sedna vira ao redor do Sol a unha distancia moito maior que outros astros do sistema. Aínda que o seu tamaño aínda é incerto, Sedna foi no seu día o maior dos corpos localizados ao redor do Sol desde o descubrimento de Plutón en 1930. Isto converteuno en candidato a planeta.
Está a máis de 10,000 millóns de quilómetros da Terra na rexión chamada Cinto de Kuiper, que ten centos de obxectos coñecidos, pequenos mundos de roca e xeo, aínda que algúns poden ser tan ou máis grandes que Plutón.
Sedna é máis vermello que calquera outro corpo do Sistema Solar, excepto Marte, e segue unha órbita moi elíptica, que no seu punto máis afastado sitúalle a 135,000 millóns de quilómetros do Sol. Por iso, Sedna necesita 11,500 anos terrestres para completar unha órbita.
Ningún comentario:
Publicar un comentario