sábado, 15 de abril de 2017

Candidatos a planetas (transneptunianos)

Os científicos continuaron durante anos a procura dun hipotético planeta X, que ocuparía o lugar dez (X en números romanos), o cal non conseguir localizar, pero cuxa presenza xustificaría certas anomalías na órbita de Plutón. Desta forma descubríronse os Plutinos.

Denomínanse Plutinos aos obxectos do Sistema Solar que, virando ao redor do Sol, atópanse en resonancia orbital 3:2 con Neptuno, é dicir, que completan dúas órbitas ao redor do Sol no tempo en que Neptuno realiza exactamente tres. Aplícase este nome polo planeta enano Pluton que tamén se atopa en resonancia orbital 3:2 con Neptuno. O término "transneptunianos", máis xeral, aplícase a todos os corpos que se atopan máis aló de Neptuno.

                                                               Obxectos transneptunianos.

Do mesmo xeito que Pluton, estes obxectos adoitan ter órbitas bastante elípticas, como Eris, que a miúdo cruzan o camiño de Neptuno, aínda que nunca se atopan o suficientemente preto do planeta para que poida chegar a existir un perigo de colisión. A razón radica en que, debido á resonancia orbital, as posicións entre ambos corpos repítense cíclicamente.

Os plutinos son asteroides compostos principalmente por xeo e un núcleo de materiais rocosos. Calcúlase que aproximadamente o 40% dos obxectos que se atopan máis aló de Neptuno son Plutinos, entre eles o propio planeta Pluton. Baseándose en extrapolaciones sobre a superficie explorada, estímase que existen máis de 10.000 plutinos con diámetro superior aos 100 km.

Desde Plutón ata a heliopausa hai moitísima distancia, ocupada por corpos de distintos tamaños, moi difíciles de detectar. Con todo, os intrumentos cada vez máis precisos permiten o avance das investigacións.

Quaoar

En 2002 identificouse, dentro do cinto de Kuiper, un corpo celeste (bautizado provisionalmente como Quaoar) duns 1.300 km de diámetro, o máis grande achado orbitando o Sol desde que se descubriu Plutón en 1930.

                                                                                 Quaoar.

Quaoar está orbitando a unha distancia apenas un pouco maior que a do planeta máis distante do Sistema Solar. O gran asteroide móvese en relación ás estrelas do fondo nas imaxes do descubrimento, tomadas polo Telescopio Oschin en Palomar, California.

Quaoar, o nome suxerido polos descubridores da roca cósmica, é un de varios asteroides grandes que recientemente descubríronse vagando no distante Cinto de Kuiper. O tamaño de Quaoar foi resolto a partir de imaxes do Telescopio Espacial Hubble. Quaoar é probablemente un mundo frío cuberto de xeo, desde o cal o Sol parece unha estrela particularmente brillante, nada máis.

Sedna, O décimo planeta do Sistema Solar?

Sedna vira ao redor do Sol a unha distancia moito maior que outros astros do sistema. Aínda que o seu tamaño aínda é incerto, Sedna foi no seu día o maior dos corpos localizados ao redor do Sol desde o descubrimento de Plutón en 1930. Isto converteuno en candidato a planeta.

                                                                                   Sedna.

Está a máis de 10,000 millóns de quilómetros da Terra na rexión chamada Cinto de Kuiper, que ten centos de obxectos coñecidos, pequenos mundos de roca e xeo, aínda que algúns poden ser tan ou máis grandes que Plutón.

Sedna é máis vermello que calquera outro corpo do Sistema Solar, excepto Marte, e segue unha órbita moi elíptica, que no seu punto máis afastado sitúalle a 135,000 millóns de quilómetros do Sol. Por iso, Sedna necesita 11,500 anos terrestres para completar unha órbita.

Ningún comentario:

Publicar un comentario