Os planetas ao redor do Sol.
Pero, si a gravidade é tan forte, por que se manteñen en órbita e non caen? Por que os planetas non se precipitan cara ao Sol? A resposta é a inercia.
O estado natural dos planetas non é o repouso, senón un movemento constante en liña recta. É dicir, si non houbese gravidade nin ningunha outra forza que actuase sobre eles, os planetas moveríanse en liña recta e a unha velocidade constante para sempre... ou ata que chocasen con outro corpo.
A forza da gravidade rompe esa inercia e desvía ao planeta da súa traxectoria recta. O Sol atrae ao planeta, tira del e o planeta si cae. Podemos calcular a distancia que o planeta cae cada segundo: a gravidade é directamente proporcional á masa dos obxectos e inversamente proporcional ao cadrado da distancia entre eles.
Orbitas Terra e Lúa.
O que sucede é que durante ese segundo, ambos obxectos desprazáronse. O planeta non cae cara abaixo en liña recta, senón que traza unha parábola, porque a inercia empuxáballe cara a adiante mentres a gravidade tiraba del cara abaixo. E o Sol tampouco permanece quedo, senón que rota e, en consecuencia, a súa curvatura debaixo do planeta cambia.
Ao segundo seguinte o Sol volve tirar do planeta, que volve caer trazando unha nova parábola, e así sucesivamente. Como non pode escapar da gravidade, queda atrapado nunha órbita (case) circular e pechada. O mesmo sucédelle á Lúa con respecto á Terra.
Satélite orbitando.
O mesmo sistema utilízase para manter os satélites artificiais en órbita. Calquera obxecto próximo á Terra que se mova a máis de 8 Kms por segundo, quedará atrapado nunha órbita e non caerá. Si se move máis amodo si caerá, xa que a gravidade será máis forte que a inercia, e o tirón da gravidade desprazarao máis distancia cara abaixo que a inercia en liña recta.
Ningún comentario:
Publicar un comentario